Dzisiejsza Uroczystość Objawienia Pańskiego należy do pierwszych, które uświęcił Kościół. Na Wschodzie pierwsze jej ślady spotykamy już w III w. Tego właśnie dnia obchodził Kościół grecki święto Bożego Narodzenia, ale w treści znacznie poszerzonej: jako uroczystość Epifanii, czyli zjawienia się Boga na ziemi w tajemnicy wcielenia. Na Zachodzie uroczystość Objawienia Pańskiego datuje się od końca IV w. (oddzielnie od Bożego Narodzenia).
W Trzech Magach pierwotny Kościół widzi siebie, świat pogański, całą rodzinę ludzką, wśród której zjawił się Chrystus, a która w swoich przedstawicielach przychodzi z krańców świata złożyć Mu pokłon. Uniwersalność zbawienia akcentują także: sama nazwa święta, jego wysoka ranga i wszystkie teksty liturgii dzisiejszego dnia.
Od XV/XVI w. w kościołach poświęca się kadzidło i kredę. Kredą oznaczamy drzwi na znak, że w naszym mieszkaniu przyjęliśmy Wcielonego Syna Bożego. Piszemy na drzwiach litery K+M+B, które mają oznaczać imiona Mędrców lub też mogą być literami C+M+B, pierwszymi łacińskiego zdania: (Niech) Chrystus mieszkanie błogosławi – po łacinie: Christus mansionem benedicat. Zwykle dodajemy jeszcze aktualny rok.
 
W dzisiejszą Uroczystość od wielu lat organizowane są w Polsce i na świecie Orszaki Trzech Króli. Nasz kazimierski Orszak jest najstarszym w naszej archidiecezji i jednym z najstarszych w kraju. W tym roku powrócił w pełnej formule, radosnego przejścia przez Rynek.
Idea Orszaku doskonale wpisuje się w znaczenie Uroczystości Objawienia Pańskiego, w której przeżywamy prawdę, że Jezus pragnie ukazać się każdemu człowiekowi. Nasz wspólny przemarsz to zewnętrzne wyrażenie tego, co ma dokonać się w sercu każdego – wyruszyć na poszukiwanie Jezusa Chrystusa – jedynego i prawdziwego Zbawiciela.