Obok organów z Olkusza, to prawdopodobnie najstarszy tego typu instrument w Polsce. Ich budowniczym mógł być Tomasz Gogoliński, Stanislavus Organarius lub, co jest najbardziej prawdopodobnie, Szymon Liliusz - osiadły w Kazimierzu organmistrz pochodzenia włoskiego. Za tą tezą przemawiałyby cechy fakturalne prospektu organowego - duże wieże pedałowe. Generalnie prospekt jest dwusekcyjny z wyraźnie wydzielonym zestawem głównym i pozytywem. Całość spinają niczym klamrami wspomniane wyżej wieże pedałowe. Instrument był wielokrotnie przebudowywany, po raz pierwszy po najeździe Szwedów w 1656 roku. Niemniej, zachowało się wiele pierwotnych jego elementów, m.in. mechaniczna traktura gry, klapowe wiatrownice i większość głosów. Organy mają 36 rejestrów, rozdysponowanych na dwie klawiatury ręczne i jedną nożną. Zachował się oryginalny stół gry z tzw. krótką oktawą i klawiszami w kolorze drewna. Do włączania poszczególnych głosów służą specjalne, metalowe pocięgła. Klucze rejestrowe dla sekcji pozytywu znajdują się za plecami grającego. Poza właściwymi głosami organy zostały wyposażone w rejestr kotłów i dzwonków. Niepowtarzalnego brzmienia instrumentu można posłuchać min. podczas Letnich Wieczorów Muzycznych.